شارژ کپسول آرگون

گاز آرگون با علامت اختصاری AR در جدول عناصر دارای شماره اتمی ۱۸ است. این عنصر در گروه ۱۸ (گازهای نجیب) قرار دارد. ازاین‌رو، هیچ ترکیبی از آن به‌صورت طبیعی وجود ندارد. گاز آرگون در اتمسفر زمین تا حدود 1% موجود است. بیشتر این حجم آرگون، آرگون ۴۰ است که از واپاشی پتاسیم ۴۰ در جو براثر پرتوهای کیهانی تولیدشده است. آرگون گازی بی‌بو، بی‌رنگ است که تحت تأثیر ولتاژ بالا به رنگ متمایل به آبی روشن درمی‌آید. آرگون که سومین گاز بی‌اثر در گروه ۸ است تقریباً 1% اتمسفر زمین را تشکیل می‌دهد. این گاز از طرِیق تجزیه هوای مایع جدا می‌شود، چون اتمسفر، حاوی تنها 0.94% آرگون است.

در جهان، آرگون ۳۶ بسیار فراوان‌تر از آرگون ۴۰ است؛ زیرا از محصولات سنتز هسته‌ای ستاره‌ای در ابرنواخترها می‌باشد. آرگون از واژه‌ای یونانی به معنی تنبل یا غیرفعال گرفته‌شده است. دلیل این نام‌گذاری، بی‌اثر بودن آرگون و عدم فعالیت شیمیایی آن است. برای استفاده صنعتی، آرگون را به روش تقطیر جزءبه‌جزء، از هوای مایع جداسازی می‌کنند. گاز آرگون برای به وجود آوردن نورهای زنده استفاده می‌شود. همچنین دارای مصارفی در صنایع جوشکاری، طیف‌بینی و تولید تیتانیوم نیز می‌باشد.

مشخصات انحلال‌پذیری آرگون در آب، تقریباً مشابه اکسیژن است. در هر دمایی، بی‌رنگ و بی‌بو، غیر آتش‌گیر و غیر سمی است. آرگون در شرایط معمول، واکنش شیمیایی انجام نمی‌دهد و هیچ ترکیب شیمیایی پایدار تأییدشده‌ای در دمای اتاق، شکل نمی‌دهد.

آرگون گاز مورد علاقه ای می باشد که به دلیل بی اثر بودن این گاز بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. این گاز بی اثر با هیچ موادی دیگر مخلوط نمی شود در نتیجه واکنشی هم ندارد. بنابراین، آرگون خشک ( همانطور که توسط یک دستگاه اندازه گیری ضریب دقیق در کوره اندازه گیری می شود) اغلب برای برنامه های کاربردی با فشار جزئی یا برای خنک کننده سریع یا صرفا به عنوان اتمسفر گازی مورد استفاده قرار می گیرد تا هدایت بهتری از گرما بین اجزای داخل کوره انجام شود. اما آرگون همچنین می تواند خطرناک باشد و یا حتی کشنده.

آرگون یک گاز بی بو، بی رنگ، بی مزه است و به دلیل سنگین تر بودنش از هوا در پایین تر قسمت ممکن جریان پیدا می کنند. به طور مثال: اگر ساختمانی زیر زمین و یا گودال، چاله ای داشته باشد، گاز آرگون در آن نواحی انباشته می شود. زمانی که گاز آرگون به دلیل سنگینی در مکانی کم ارتفاع انباشته می شود، اکسیژن خارج می شود و این موضوع خطرناک می شود زمانی که شخصی گاز را تنفس کند. زمانی که گاز آرگون را در چنین شرایطی برای تنها چند دقیقه تنفس کنید امکان مرگ را دارد.

به خاطر داشته باشید: آرگون از هوا سنگین تر است. بنابراین، واقعا مخلوط نمی شوند و یا امکان دارد با هوا مخلوط شود. اما در عوض تمایل دارد آن را کنار بگذارد و جایگزین کند. با پر شدن گودال با آرگون، هوا به بیرون رانده می شود. بنابراین، هیچ اکسیژنی برای ادامه زنگی باقی نمی ماند.

مرگ ناشی از استنشاق آرگون در صنعت فلزات بسیار زیاد اتفاق می افتد و دلیل اصلی آن عدم آگاهی است. خیلی از شما عزیزان معتقد هستین که آرگون یک گاز بی خطر و بی اثر است و این نکته را در نظر نمی گیرند که از هوا سنگین تر است. در نتیجه برای جلوگیری از حوادث جانی باید حواستان به نشتی لوله های آرگون به خصوص در محل کار کارگران باشد.